Ro & Lee versus de Kou

Ola allemaal,

Verschil; dat is woord wat het beste aansluit bij het meest recente deel van onze reis. Het temperatuurverschil, het verschil in natuur, het verschil in benodigde kleding, het verschil in werkelijk waar ALLES.

Na ons laatste verslag zijn we in de vroege ochtend (ultiem vroeg, 0530!) in de Tuktuk in anderhalf uur naar Horton plains gereden. Deze tocht kunnen we in 3 woorden samenvatten: koud, donker en hobbelig. Gelukkig hadden we de dag hiervoor nog twee kekke echte neppe North Face Windbreakers op de kop getikt (Dick, als je Romanja had zien afdingen, die Sri Lankees staat nu nog te zweten) anders was het echt te koud geweest.
Na deze enigszins spannende tocht kwamen we aan bij het natuurgebied en moesten elkaar toch nog eens goed aankijken. Waren we nou aan het dromen of liepen daar nou ineens echte damherten. Dit bleek echt zo te zijn toen deze beesten keurig voor onze camera bleven staan om te poseren voor de ideale foto. Klllliiiiiik, en weer door.
We wisten dat we vandaag een flinke tocht voor de boeg hadden om Worlds end te bereiken. Na deze tocht (6 km heen) bergop zouden we 80 km verderop de Indische zee kunnen zien en daardoor het gevoel krijgen dat de wereld hier stopte (ik weet niet of ze in Sri Lanka al weten dat de aarde rond is?!).. eenmaal aangekomen was het uitzicht ongelofelijk mooi, maar het plateau waar we op stonden had geen randen of leuningen en Romanja wilde perse al zittend op het randje op de foto (verrassend hoor ik jullie denken). Vele zweetdruppels en prachtige foto's later, onderweg naar een waterval in hetzelfde gebied..

Al lopend door dit gebied hebben wij meerdere malen aan elkaar gevraagd of de Tuktuk niet per ongeluk naar Noorwegen was gereden want dit kon Sri Lanka toch niet zijn. Groene weides, bomen, bergtoppen in dichte mist en kabbelende beekjes.. Adembenemend mooi..
Het enige nadeel aan ergens heen wandelen is dat je ook weer terug moet, en dat deze terugweg altijd veeeeel minder leuk is dan de heenweg. Met stramme kuitjes en vermoeide benen kwamen wij 12 kilometer later weer terug bij onze tuktuk.. terug naar het hotel en heerlijk warm douchen, althans dat was het plan. Nou weten wij dat het een klein wonder is als je hier beschikt over warm water, maar dat dat ook in deze koude streken geen zekerheid was, was een uiterst koude conclusie. Dan maar een heerlijk warm middagdutje, wat lezen, kaarten (ja Joyce Romanja heeft gewonnen) en 's avonds weer vroeg ons bedje in..

Thee
Na een lange nacht weer vroeg uit de veren om naar een theefabriek af te reizen. Eenmaal buiten aangekomen bleek het nog steeds koud (13 graden) en echt geen geintje van de Sri Lankeese weergoden. Winderbreakert aan, tuktuk in en gaan. Binnen 15 minuten stonden we in de grootste theefabriek van de regio. Naar alle waarschijnlijkheid heeft de Turkse kleermaker in Tiel nog meer (nieuwe) machines staan maar dat mocht de pret niet drukken. Interessant om te horen hoe het grootste exportproduct van Sri Lanka geproduceerd en verwerkt wordt en hoe de theeplukkende dames gigantisch uitgebuit worden door de grote bedrijven. Deze conclusie gaf toch een nare smaak aan het kopje thee wat wij na deze rondleiding voorgeschoteld kregen..

Terug naar het hotel, voor de verandering maar weer is een ei gegeten met een kop thee, en 's middags de "stad" in. Deze stad was beduidend schoner dan de andere steden die we gezien hebben en had zowaar iets van een centrum, zelfs een met een supermarkt. 40 pakken koekjes, 2 redbull en 4 flesjes drinken rijker, terug naar het hotel om op tijd te gaan slapen.

De mooiste treinreis van ons leven
Vanmorgen was het dan zover. Om 0845 zaten we in de Tuktuk naar treinstation Nanu Oya. Hier zou om 0930 onze trein naar Ella vertrekken. Met de nadruk op ZOU, om 0925 kwam de trein keurig aanrijden en nadat wij wat irritante Chinezen weggebeukt hadden konden we rustig naar onze eigen gereserveerde plaatsen in de 1e klasse. Daar werden ondertussen ook nog wat andere Chinezen de wagon uitgebonjourd, ni hau opgeruimd staat netjes... (het lijkt misschien of we een lichte afkeer voor Chinese toeristen aan het opbouwen zijn, DAT IS OOK ZO!).
Maargoed terug naar de trein die om 0930 zou vertrekken, dat werd 1030. Gelukkig hadden de Sri Lankezen er zelf plezier in en voerden wij ondertussen wat gesprekken met onze Zwitserse en Nederlandse wagongenoten.
Toen de trein eenmaal gestart was bleek al snel waarom deze reis zo hoog genoteerd staat op allerlei lijstjes. Ik kan nu proberen om te beschrijven hoe ongelofelijk mooi het was maar dat kan niet, met geen enkele pen of geen enkel woord. We zullen jullie de foto's van deze tocht snel laten zien..

Na deze treinreis aangekomen op onze nieuwe slaapplek. Spullen gedropt, auto voor morgen geregeld en naar de Nine Arches Bridge (zie foto), de attractie in Ella. Een schitterende oude brug die in veel hollywoodfilms te zien valt en die vandaag vakkundig door onze GoPro is vastgelegd. Na dit bezoek naar het centrum om wat te eten. Op de brug een Nederland stel leren kennen, een eerder in de reis een Belgisch gezin (waar we via Facebook contact mee hebben) die ons beiden het zelfde restaurant aanraadden, Dream Cafe. En wat een Dream Cafe was het, voor het eerst sinds lange tijd geen Noodles, Rijst of Ei, maar Pizza, heer-lijk.
Nu liggen we alweer vanaf half 8 op bed en zijn er wat facebook videogesprekken met het thuisfront gevoerd, zodat iedereen kon zien dat we er nog zijn (even knap en vrolijk als altijd)..

Morgen 0900 met de auto naar Udawalawe. In de middag wat uitrusten en overmorgen van 6-9 op Safari in het Nationale park.
Na deze safari trekken we direct door naar Unawatuna (en dus niet naar Dikwella zoals oorspronkelijk het plan was). Daar hopen we weer voldoende Wifi te hebben om waarschijnlijk 1 van onze laatste updates te plaatsen.

Charoon hou 'm nog ff binnen, we komen bijna naar huis.

Dikke kus, ons