Coming home

Ayubowan,

~~ (Sri Lanka) Salutation wishing the recipient a long life, typically as a greeting or a goodbye ~~

Daar zijn we dan weer, voor de allerlaatste keer. Over 11 uur worden we hier bij ons laatste hotel opgehaald om richting het vliegveld af te reizen; weg van alles wat ons hier ontzettend gelukkig en dankbaar heeft gemaakt. Toch willen we jullie de laatste dagen van ons schitterende avontuur niet onthouden..

Udawalawe
In ons laatste blog zouden we afreizen naar Udawalawe (of zoals een Nederlander het noemde die we hier ontmoet hebben, Udawalawalee, altijd leuk zo'n extra lettergreep). We zijn in de vroege ochtend vertrokken uit Ella om rond 12 uur in het Owin Rich resort aan te komen. Na een verkennend rondje zagen we veel schilders, schoonmakers en personeel maar geen andere gasten, wat bleek: we hadden dit gigantische hotel voor ons alleen en kregen korting op onze kamer voor het ongemak (welk ongemak dit moet zijn moeten we nu nog steeds ontdekken)... de hele middag hebben we wat aan het zwembad liggen chillen en 's avonds genoten van een heerlijke pasta. Na het eten op de kamer aangekomen zagen we vanuit onze ooghoeken dingen bewegen op de muur, in hoog tempo naar de receptie en gezegd dat er toch minimaal 3 "lizards" op onze kamer zaten en daar een feestje aan het bouwen waren. Het personeel spoedde zich naar onze kamer en kon een kleine glimlach niet onderdrukken toen bleek dat het om gekko's ging (salamanders) en dat lizards hier een heel ander soort dieren zijn. Ondanks dit kregen we een nieuwe kamer en zijn we lichtelijk beschaamd in slaap gevallen.

De volgende ochtend ging de wekker om 04:45 (ja dit lezen jullie goed!) Omdat wij om 0600 in Udawalawe national park wilden zijn; opnieuw oog in oog met gigantische olifanten en ook krokodillen, jakhalzen, herten zijn door Romanja uiterst secuur vastgelegd. Na dit nationale park stond (met name voor Romanja) een van de hoogtepunten van deze reis op het programma; een bezoek aan een weeshuis voor kleine olifantjes. Deze worden hier opgevangen en klaargestoomd voor een leven in de natuur. Mensen die Romanja kennen weten dat de wangetjes niet droog bleven toen deze kleine beestjes 1 voor 1 aanschoven voor een fles melk. Na deze belevenis terug naar het hotel en weer de auto in richting Unawatuna!

Unawatuna
Na aankomst bij het hotel direct veel twijfels, zaten we hier wel goed? Want dit was niet wat wij vol enthousiasme geboekt hadden op Agoda. We bleken toch goed te zitten en het ontzettend mis te hebben, schitterende rijen met villa's met reusachtige kamers en een zwembad wat was te bereiken na een korte klim. Dit zou goed toeven worden wisten wij, ookal was het maar voor een dagje.
De middag hebben we doorgebracht aan het zwembad en in de avond hebben we genoten van goed eten met een uitzicht op de ruwe Indische oceaan.
De volgende ochtend ging de wekker opnieuw veelste vroeg; Galle zou bezocht gaan worden. Een oude stad in een groot fort waar Nederlandse koloniale invloeden nog duidelijk aanwezig waren. Na een uur hadden we het wel gezien en bestond de laatste anderhalf uur die we nog moesten wachten op onze Tuktuk uit puffen en steunen en vechten tegen de onmogelijke hitte.
Na dit uitermate hete bezoek terug naar het zwembad en een frisse duik nemen. In de namiddag stond ons tenslotte weer een treinreis te wachten..

Bentota
Bentota werd bereikt met de trein vanuit Unawatuna. 200 roepies (€1,30) en 2 enkeltjes rijker stapten we de trein in en kwamen we in anderhalf uur aan op het station. Een enorme drukte weer en vooral zoeken naar frisse lucht tussen alle uitlaatgassen van tuktuks, auto's bussen en treinen door. Aangezien ons hotel, Riverbank hotel, dicht bij het spoor lag besloten we te lopen. Mede dankzij een sterk richtingsgevoel binnen 10 minuten bij het hotel. Hier onze spullen gedropt en direct naar het zwembad. Vanuit het zwembad hadden wij prachtig uitzicht over de rivier, de Bentota, waar (niet geheel bevorderend voor Romanja haar angst) krokodillen hun thuisbasis hadden. Na zorgvuldige inspectie kwam Romanja tot de conclusie dat krokodillen het zwembad nooit konden bereiken en dat het veilig was om hier te zwemmen, gelukkig maar!
In de avond naar een restaurant gelopen wat genoemd werd in de reisgids, goed gegeten en zowaar, henny sloeg een zucht van opluchting, WIJN! Een wijntje, biertje en steak later lekker ons bed in.

In de ochtend hebben wij de eerste tuktuk chauffeur die we zagen aan zijn haren getrokken en gezegd waar we heen wilden reizen vandaag; Turtle Hatchery it is. Deze vriendelijke man probeerde ons eerst nog even op de lichten door ons af te zetten bij zijn vriendjes, maar nadat Romanja hem er uiterst streng doch rechtvaardig op wees dat dit niet de juiste plek was gingen we door.
Eenmaal aangekomen op de goede plek; honderden schildpadjes van slechts 1 dag oud die door vrijwilligers waren gered van een bezoek aan de wok van een plaatselijke Sri Lankees. Deze schildpadjes zouden dezelfde avond nog vrij gelaten worden en een eerlijke kans krijgen om op te groeien. Degene die Romanja kennen weten waarschijnlijk wat er gebeurde toen haar verteld werd dat zij zo'n klein mini schildpadje vast mocht houden; opnieuw ontsnapten er enkele traantjes uit haar traanbuis. Het is dat het geld op de rekening het nulpunt nadert anders had Romanja direct de grootste donatie uit de geschiedenis van alle schildpad hatcheries gedaan.
Onder de indruk van het goede werk van deze vrijwilligers richting het hotel, zonnen, eten en lekker slapen.

De volgende ochtend met de eigenaar van het hotel op mangrovetocht, dit was niet de meest spannende excursie maar toch erg vet om met een klein bootje tussen de mangroves door te slingeren. Onze lijst met gespotte dieren werd ook nog uitgebreid; wij denken een Kameleon te hebben gezien, maar hier zal jij, Steef, ons uitsluitsel over moeten geven.

Na de mangrovetocht nog ff gelegen en in de middag naar ons laatste verblijf Taru Rock Villa, ook in Bentota.

Taru Villa
Voordat wij vertrokken keken wij stiekem al een beetje uit naar dit moment. De laatste 3 dagen afsluiten in bizarre luxe. Op internet zag dit "hotel" (eigenlijk is het een bizar grote koloniale villa) er ontzettend goed uit. Onze angst voor goede photoshopskills bleek onnodig, onze mond viel open van verbazing toen we binnenliepen en zelfs nu (2 dagen later) moeten we elkaar nog wel eens knijpen. In de ochtend genieten we van pancakes, scrambled eggs met bacon en vers fruitsap, we drinken ijskoffie, eten tosti's of baguettes met verse steak in de middag en genieten 's avonds van beer battered fish, pizza of kipspiesjes. We besluiten onze avonden met crepes met nutella en whiskeyglazen gevuld met captain morgen of Sri Lankeese Arrack. Romanja heeft zichzelf heerlijk laten masseren terwijl ik aan de rand van het schitterende zwembad lag met uitzicht op de tuin gevuld met palmbomen. Achterin de tuin bevindt zich een klein hekje, lopen we daardoor heen staan we op het strand.

Deze dagen zijn voor ons een afsluiting van een onvergetelijke reis. Een reis waarin we beiden gegroeid zijn als personen, veel goede gesprekken hebben gevoerd en hebben ontdekt dat dit iets is wat wij veel vaker willen doen. Romanja is over elke denkbare angst heengestapt, regelt alles en eet alles. Ik leer dankzij haar loslaten en voel niet de drang om alles te regelen of te perfectioneren. Dit eiland heeft ons herinneringen gegegeven waar we de rest van ons leven op terug kunnen kijken. De natuur, cultuur en verscheidenheid van Sri Lanka zal ons bijblijven. Maar bovenal de ontzettende vriendelijkheid, behulpzaamheid en dankbaarheid van de Sri Lankeese bevolking is indrukwekkend en heeft ons echt meerdere malen geraakt. We beseffen ons dat wij het goed hebben nu ons eigen appartementje weer in zicht is. We beseffen ons dat we het goed hebben nu we bijna weer op weg zijn naar de (gezonde) mensen van wie we houden.

Ayubowan, we are coming home